Verantwoorde visserij
Bij Cornelis Vrolijk houden we ons dagelijks bezig met de vraag hoe we onze vis duurzamer kunnen vangen. Zodat we nu, morgen én in de toekomst kunnen vissen.
Duurzaam vissen is essentieel
Omdat we ook op lange termijn willen blijven vissen, is duurzaam ondernemen een dagelijks onderdeel van ons werk.
Duurzaam ondernemen betekent onder andere dat we ons aanpassen aan natuurlijke omstandigheden. De natuur is nu eenmaal veranderlijk en het is aan ons om met die dynamiek mee te bewegen. Om ons werk zo duurzaam mogelijk te doen leveren we onze bijdrage aan wetenschappelijk onderzoek naar vis en visbestanden. Dit onderzoek biedt de wetenschap en de politiek inzichten om quota verantwoord vast te stellen. De naleving van de quota vaststelling en van overige regelgeving is essentieel om duurzaam te kunnen werken.
Zo dragen we bij aan verantwoord vissen
Bij Cornelis Vrolijk willen we dat volgende generaties ook kunnen blijven vissen. Daarom is één van onze belangrijkste doelstellingen bijdragen aan onderzoek naar de visbestanden. Zo kan er vastgesteld worden wat de maximale duurzame vangst is per vissoort. Wil je meer weten?
Europees visserijbeleid
Het Europese visserijbeleid is vastgelegd in het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB). De hoofddoelstelling is het verzekeren van een duurzame visserijsector en het garanderen van stabiele inkomens en werkgelegenheid voor vissers. Sinds het GVB in 2002 werd hervormd en quota meer in lijn met wetenschappelijke adviezen worden vastgesteld, is overbevissing in Europa sterk teruggedrongen en hebben veel visbestanden zich inmiddels hersteld.
Hoe visquota worden opgesteld
In de visserij wordt het concept Maximum Sustainable Yield (MSY) gebruikt om te beoordelen wat een veilige en gezonde grootte van de visbestanden is. Ook geeft de MSY inzichten in hoeveel vis er jaarlijks duurzaam gevangen kan worden. Dit is gemiddeld genomen niet meer dan dat de vispopulatie van nature groeit. Op deze manier kan de visserij op de lange termijn voortgezet worden zonder het visbestand te schaden.
Beleidsmakers hebben bestandsschattingen nodig om te kunnen bepalen hoeveel vis er van een soort in een jaar gevangen mag worden. Daarnaast kijken ze terug of het gevoerde visserijbeheer goed is geweest. Op basis van bestandsschattingen geeft de International Council for the Exploration of the Sea (ICES) voor 200 vissoorten elk jaar vangstadviezen.
Op basis van de MSY wordt jaarlijks de totale toegestane vangst (TAC) bepaald. Tussen EU-landen worden TAC's gedeeld op basis van nationale quota. Zo weten we ieder jaar hoeveel wij maximaal mogen vangen.
De Europese Commissie heeft daarvoor een aantal adviesraden in het leven geroepen. Deze raden brengen verschillende stakeholders bij elkaar om samen advies uit te brengen. In zo’n raad zitten vertegenwoordigers uit de visserijsector, ngo’s en andere betrokkenen. Dat doen ze aan Europese instituten die over quota en andere visserijregelgeving besluiten.
Controle en naleving wetgeving
We vangen niet meer vis dan ons toebedeelde quotum per soort. De overheden controleren dit zeer strikt. Schippers geven tijdens een visreis via elektronische logboeksystemen elke 24 uur de verwerkte vangst door. Ook zijn al onze schepen voorzien van Vessel Monitoring Systems (VMS) zodat overheden en wetenschappelijke onderzoeksinstituten de locaties van onze schepen kunnen controleren via een satellietverbinding. Op zee worden regelmatig onaangekondigde inspecties uitgevoerd door inspectieschepen van kuststaten.
Na elke visreis wordt de hoeveelheid vis die in de haven gelost is nauwkeurig geregistreerd. Hierop voert de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) controles uit. De producentenorganisatie houdt gedurende het jaar in samenwerking met het ministerie van LNV het gebruik en de beschikbaarheid van quota op nationaal niveau nauwlettend in de gaten. Zo wordt voorkomen dat de vastgestelde quota onbedoeld overschreden worden.
Naast quota en controles zijn er ook vele technische maatregelen waaraan de visserij moet voldoen. Voorbeelden hiervan zijn regels over vangstgebieden of netten. Nationale en Europese instituten hebben een omvangrijk pakket aan wet- en regelgeving opgesteld. Op een duurzame manier vissen betekent uiteraard dat we ons aan al deze regels houden. Alleen zo blijven we vissers van morgen.