Steeds minder vis heeft MSC-keurmerk
Steeds minder pelagische vis die door Nederlandse vissers wordt gevangen, heeft het MSC-keurmerk. Dit komt door de ‘visoorlog’ die tussen kuststaten woedt. Op 17 augustus 2023 besteedde dagblad Trouw hier aandacht aan in het artikel ‘De vis zwemt steeds noordelijker en krijgt daardoor minder vaak een duurzaam keurmerk’.
Slechts 53 procent van de vis is MSC-gecertificeerd, terwijl dit vier jaar geleden nog 80 procent was. Als Cornelis Vrolijk herkennen wij dit: alleen nog de Noordzeeharing, zo’n 35% van onze vangst, krijgt het keurmerk. Sinds 2021 heeft MSC certificering van makreel, blauwe wijting en Atlanto Scandic haring ingetrokken. Dat betreuren wij, vooral omdat we er zelf weinig invloed op hebben.
Oorzaak hiervan zijn geschillen tussen kuststaten. Naarmate vispopulaties zich noordwaarts verplaatsen, vermoedelijk als gevolg van klimaatverandering, claimen sommige kuststaten een groter aandeel, omdat de vis zich meer in hun wateren zou bevinden. Een goede wetenschappelijke onderbouwing voor deze claims ontbreekt echter. De meningsverschillen over de verdeling van visquota hebben geleid tot zorgen over overbevissing en daardoor de intrekking van MSC-certificeringen van makreel, blauwe wijting en Atlanto Scandic haring. Dagblad Trouw bevestigt dat wij hier weinig aan kunnen doen
Zonder enige scrupules hebben Noorwegen en de Faeröer Eilanden eenzijdig eigen makreelquota sinds 2021 verhoogd, waarmee zij ieder hun historische quotumaandeel fors (55%) overschrijden. En dat terwijl de Europese Unie gelijk heeft gehouden (vastgesteld op het historische deel van de ‘quotumtaart’ waarin de Brexitkorting is meegenomen). Lees hier het persbericht van de PFA.
Het effect van het verlies van het MSC-label op consumentengedrag is niet zichtbaar in de supermarkten in Noordwest Europa. En daarnaast verkopen wij ook veel makreel naar andere Europese en Afrikaanse landen voor menselijke consumptie. Deze consumenten kennen MSC nagenoeg niet en zoeken met name een gezonde en betaalbare proteïnebron van een goede kwaliteit.
Waar MSC en NGOs helaas geen aandacht voor hebben is dat Noorwegen en Faeröer Eilanden hun eenzijdig verhoogde makreelquota voor een flink deel hebben gevangen voor de vismeelindustrie. Omdat de pelagische visbestanden zoals makreel in omvang zo groot zijn, gaat het om honderden miljoenen makrelen die zodoende niet kunnen worden gegeten door mensen.
