Ga naar begin
mrt. 26, 2021

Makreel en haar MSC-certificaat

Het is de maand van de Makreel, bekend als een gezonde en duurzaam gevangen vissoort met een hoog gehalte aan omega 3 vetzuren en vitamine B12. Vooral gerookt is makreel een favoriet. Onze makreel is donderdagavond 25 maart in de uitzending van het tv-programma Keuringsdienst van Waarde uitgelicht. Een tv-programma van de KRO-NCRV, waarbij centraal staat wat fabrikanten de consumenten vertellen. Deze uitzending ging men op zoek waarom de makreel haar MSC-certificaat heeft verloren, terwijl wij nog steeds op dezelfde duurzame manier vissen. Verschillende medewerkers van Cornelis Vrolijk vertelden hun verhaal. Benieuwd hoe dat kan en aflevering gemist? Kijk hier de Keuringsdienst van Waarde aflevering over Makreel en haar MSC-certificaat terug.

Aan het einde van de uitzending wekt MSC de indruk dat nu alle vissers zoveel kunnen vangen als ze willen. Deze uitspraak staat toch wel erg ver van de werkelijkheid af en doet geen recht aan het duurzame Europese visserijbeheer. Er is een makreelakkoord tussen de EU, Noorwegen en de Faeröer Eilanden waarin de vangsten volgens het wetenschappelijk advies zijn overeengekomen op 922.064 ton voor 2020. Het visserijbeheer is zo ingericht dat de Europese, Noorse en Faeröerse visserijbedrijven gezamenlijk niet meer vangen dan hun aandeel in deze hoeveelheid.

Voor 2021 hebben de Europese visserijbedrijven - dus ook Cornelis Vrolijk - een voorlopig beperkt quotum ontvangen dat geldt tot 1 april 2021. Daar viste onze vriestrawler op die in de uitzending te zien is.

Wat tegelijkertijd vaststaat is dat het makreelbestand zich in een uitstekende staat bevindt en wetenschappers het bestand met groene vinkjes beoordelen in hun adviezen. Wij maken ons dan ook geen zorgen over de duurzaamheid van deze vissoort.

ACHTERGROND SCHORSING: MSC-CERTIFICERING MAKREEL In maart 2019 werd helaas de duurzame MSC-certificering voor onze pelagische visserij op makreel geschorst. De belangrijkste reden voor deze schorsing was dat de auditor beoordeelde dat het internationale beheer van de makreelvisserij niet op orde is. Hierdoor verloren niet alleen wij dit certificaat, maar tevens alle visserijbedrijven die op de Noordoost-Atlantische makreel vissen (Nederland, Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Denemarken, Zweden, Spanje, Polen, en Litouwen, Noorwegen, Faeröer en IJsland).

Door de sterke groei van het visbestand (2005 -2015) is het verspreidingsgebied van makreel enorm toegenomen in de Noordoostelijke Atlantische Oceaan. Alle makreel, van de Golf van Biskaje tot aan de noordelijke wateren van IJsland en Groenland, maakt onderdeel uit van één biologische populatie. Voor duurzaam beheer is het van belang dat de autoriteiten van alle landen die betrokken zijn bij de makreelvisserij tot een akkoord komen over de totale maximale vangsten (TAC) en over een onderlinge verdeelsleutel. Samen met het steeds meer verspreiden van de makreel in Noordwestelijke richting raakte het bestaande akkoord over de verdeelsleutel in ongerede. In het bijzonder IJsland, Faeröer en Groenland lieten hun makreelvisserij ongeremd toenemen en eisten een groter aandeel van de TAC.

In 2014 verenigden de EU, Noorwegen en Faeröer zich in een driepartijenakkoord. IJsland, Rusland en Groenland maken hier geen deel van uit, maar bleven en blijven wel op makreelvissen. Sinds 2014 wordt ieder jaar een TAC vastgesteld op basis van wetenschappelijk advies, waarbij 15,6% van de TAC door de drie deelnemende partijen wordt gereserveerd voor de drie niet-deelnemende landen. Deze laatsten stellen echter ieder jaar hogere quota vast dan voor hen is gereserveerd en vissen dit ook op. Hierdoor wordt er meer gevist dan de hoogte van het wetenschappelijk advies. Dit gegeven heeft uiteindelijk alle partijen het MSC-certificaat gekost.

Als visserijbedrijf zitten we niet aan tafel bij de onderhandelingen die zich tussen regeringen afspelen. Als we al invloed hebben dan is die indirect. Met de Brexit is het speelveld nog ingewikkelder omdat het VK als nieuwe kuststaat een eigen plek aan de onderhandelingstafel krijgt. Een oplossing voor dit ingewikkelde probleem is slechts te vinden indien alle partijen zich redelijk opstellen.